Odbudowa studzienki
W dniu 23 października 2015 r. w Szpitalu Klinicznym Przemienienia Pańskiego nastąpiło symbolicznie wkopanie łopaty w miejscu, w którym rozpoczęto odbudowę studzienki z 1846 roku, ufundowanej przez hrabiego Edwarda Raczyńskiego.
Dzięki wsparciu Poznańskiego Oddziału Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, które z ogromnym zamiłowaniem chce popularyzować ideę ochrony zabytków Poznania, udało się przygotować plan odbudowy wraz z projektem architektonicznym nowej studzienki, oraz zainicjować pierwsze prace budowlane. Z pomocą Towarzystwa sprowadzona została zabytkowa cegła pochodząca z Puszczykowa, z której wykorzystaniem odbudowano fragment muru okalającego studzienkę. We współpracy z przedsiębiorstwem wodociągowym AQUANET S. A. wykonane zostało doprowadzenie do studzienki wody miejskiej.
Obecnie przed nami najbardziej kosztowna część renowacji – odbudowa kapliczki wraz z odlewem figurki Matki Boskiej z Dzieciątkiem.
Mnóstwo pracy jest już wykonanej, niemniej jednak niezbędne jest zebranie środków finansowych na pełne przywrócenie studzienki do jej pierwotnego kształtu. Abyśmy mogli w pełni korzystać z tego XIX wiecznego zabytku i oddać w ręce Poznaniaków oraz odwiedzających odrestaurowany obiekt, niezbędna jest pomoc finansowa.
Wszystkie osoby lub instytucje zainteresowane wsparciem inicjatywy prosimy o dokonanie wpłaty na poczet renowacji z dopiskiem "Odbudowa studzienki” na nr konta podany poniżej.
Bono Serviamus Stowarzyszenie Na Rzecz Rozwoju Szpitala Klinicznego Przemienienia Pańskiego UM im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu
- Adres: ul. Długa 1/2, 61-848 Poznań
- Nr konta: 07103012470000000079912018 PLN
- Nr KRS: 0000217396
- NIP: 778-143-23-17
- REGON: 634627691
Galeria zdjęć
Partnerzy
Historia studzienki Edwarda Raczyńskiego przy ul. Długiej
Powstanie studzienki przy Szpitalu Klinicznym Przemienienia Pańskiego przy ul. Długiej ma związek z inicjatywą hr. Edwarda Raczyńskiego, który w latach trzydziestych XIX w. na własny koszt postanowił doprowadzić do wybranych punktów Poznania czystą, źródlaną wodę z pagórków fortecznych w pobliżu Cytadeli. Projekt budowy studzienki został zrealizowany w latach 1844-1846.
Studnia umieszczona w ceglanym zagłębieniu muru szpitalnego, wykonana była w piaskowcu w formie aediculowej kapliczki o neogotyckich formach i ustawiona na dwukondygnacyjnym cokole. Jej autorem był Christian Gottlieb Cantian. Do dolnej, murowanej części cokołu studzienki przylegał basen na wodę o rzucie wydłużonego sześcioboku. Górną, piaskowcową kondygnację cokołu ujmowały dwa krótkie, masywne filarki, rozszerzające się uskokowo ku środkowi, gdzie mieściła się kwadratowa płycina z rombem ozdobionym maswerkową dekoracją. Z rurki umieszczonego centralnie medalionu spływała do basenu woda. Niszową nastawę w formie wąskiego retabulum flankowały dwa filary o wydłużonej płycinowej dekoracji lica, nawiązującej do gotyckich podziałów okiennych, zwieńczone masywną sterczyną ujętą u nasady czterema mniejszymi.
Ich krawędzie pokrywały żabki, a na szczycie znajdował się kwiaton. Obramienie przesklepionej niszy z trzema wiązkami żeber zbiegających się u góry, mieszczącej postać Madonny z Dzieciątkiem, ujmowały trzy pary wąskich kolumienek o roślinnych kapitelach, przechodzących w ostrołukowe zwieńczenie o wałkowym profilu, z ażurowym trójdzielnym maswerkiem. Zwieńczony metalowym krzyżem trójkątny tympanon ujmowały po bokach żabki.
Pierwowzorem dla rzeźby Madonny z Dzieciątkiem był słynny obraz Madonny Sykstyńskiej Rafaela Santi – odlew wykonano w hucie w Lauchhammer w Saksonii.
Płynąca woda ze studzienki w przeświadczeniu polskiej, katolickiej ludności uważana była za leczniczą.
Studzienka zniszczono w czasie II wojny światowej, jednak w 2002 r. w gronie Dyrekcji Szpitala Klinicznego Przemienienia Pańskiego oraz w pracowni projektowej architekta wnętrz Jacka Wilczaka narodziła się inicjatywa przywrócenia miastu utraconej studzienki. Znalazła ona pełną akceptację Miejskiego Konserwatora Zabytków. Istniejące materiały ikonograficzne w postaci zdjęć pozwalają na wierne odzwierciedlenie Studzienki.